Extra aandacht

Als kinderen lastig gedrag vertonen is dat vrijwel altijd een teken dat ze niet lekker in hun vel zitten. Want waarom zou je anders je zusje slaan, de kat aan zijn staart trekken of expres de favoriete vaas van mama omgooien? Dat soort dingen doe je alleen maar als je je van binnen heel rot voelt.

En als je kind zich rot voelt, wil hij eigenlijk het allerliefste dat iemand hem even knuffelt. Of even de tijd neemt om naar hem te luisteren. Dat iemand hem laat voelen dat het allemaal wel weer goedkomt, en dat hij er nog steeds mag zijn.

Daarom adviseer ik ouders al jaren om hun kind juist extra aandacht te geven als hij lastig gedrag vertoont. Want zodra dat rottige gevoel van binnen weg is, zal het negatieve gedrag ook verdwijnen.

Het allerbest werkt dit als je dit zo snel mogelijk doet. Nog voordat het uit de hand loopt dus. Heel vaak kun je namelijk, als je goed kijkt naar je kind, al veel eerder zien aankomen dat het bijna misgaat. Zodra je aan je kind merkt dat hij dingen gaat doen die niet de bedoeling zijn, geef je hem extra aandacht. Knuffel hem even, doe samen een spelletje of lees even samen een boekje. En informeer even tussen neus en lippen door of het goed met hem gaat. Op die manier kun je heel veel negatief gedrag gewoonweg voorkomen.

Je kind heeft je liefdevolle aandacht het hardst nodig, op momenten dat zijn gedrag er het minste aanleiding toe geeft hem die te geven

Natuurlijk lukt dat niet altijd. Soms ben je zelf echt druk bezig met iets wat absoluut niet kan wachten. En dan kan het gebeuren dat je kind iets doet wat echt niet de bedoeling is. Echt ontoelaatbaar gedrag gaat vertonen dus.

Veel ouders hebben het gevoel dat ze dan straf, bijvoorbeeld een time-out, moeten geven. Ze zijn bang dat hun kind het anders nooit leert. 

Toch leren kinderen ook dan, of misschien zelfs juist dan, het allermeest van een ouder die ze extra liefdevolle aandacht geeft. Omdat dat voor veel ouders volledig tegen hun gevoel indruist, leg ik hier even uit waarom dat toch een goed idee kan zijn.

Onmacht in plaats van onwil

Kinderen die negatief gedrag vertonen, doen dat niet omdat ze een vervelend kind willen zijn, maar omdat ze op dat moment gewoon even niet weten hoe ze anders met hun emoties om moeten gaan. Natuurlijk zou het heel handig zijn als je kind naar je toe zou komen en iets zou zeggen als ‘Mama, ik zit niet zo lekker in mijn vel. De juf deed vandaag heel kribbig en de kinderen lachten me uit toen ik van mij stoel viel. Mijn beker lekte en ik had mijn rekenwerk niet op tijd af. En toen werd jij net ook nog boos toen ik mijn tas op de grond gooide en nu is het me allemaal teveel. Wil je me even stevig vasthouden?’

Maar laten we eerlijk zijn, dat is iets wat wij als volwassenen soms nog moeilijk vinden, dus een zesjarige kan dat gewoon nog niet. Die kropt alles op en als zijn zusje hem dan óók nog begint te klieren, dan is dat soms de druppel die de emmer doet overlopen. Dat is geen onwil, maar onmacht. Je kind heeft op zo’n moment dus juist je hulp nodig.

Verbinding werkt door

Door je kind juist op dit soort moeilijke momenten te laten zien dat hij altijd bij je terecht kan, versterk je de band enorm. Dat zal er voor zorgen dat hij, op termijn, steeds vaker uit zichzelf naar je toe zal komen als hij niet lekker in zijn vel zit. Dus in plaats van dat hij alles opkropt, zal hij eerder zelf toenadering zoeken.

Kinderen luisteren alleen als ze willen luisteren

Als kinderen gedrag vertonen wat echt niet door de beugel kan, dan is het natuurlijk belangrijk om dat met ze te bespreken. Als ouder heb je soms best wel goeie adviezen of ideeën om problemen op te lossen. Je kunt je kind helpen de volgende keer beter met zijn negatieve emoties om te gaan door bijvoorbeeld samen plannetjes te bedenken. Of door samen goeie afspraken te maken. Maar om dat te kunnen doen, zal je kind daar wel voor moeten openstaan. Anders zegt hij misschien wel ja en amen, maar dan komt het niet echt binnen. Om écht te horen wat je tegen hem zegt, zal je kind moeten wíllen luisteren. En je luistert nu eenmaal veel makkelijker naar iemand met wie je net geknuffeld hebt, dan naar iemand die je vlak van tevoren in je eentje op de trap heeft gezet.